मेरो घर वरिपरि रहेका
पर्खालका तार-बार नाघ्यौ,
सुनसान छ आँगन
आखिर! घर-बार छाड्यौं,
अन्त्यै माया लाएछौ कुन्नी
तिमी कता लाग्यौ ?
प्रिया!..
मलाई त सुन भन्थेउ
आफ्नो जून भन्थेउ,
जिन्दगीको सारा सुकुन भन्थेउ,
तर आज खै!
कोही निपुण भेटायौं की ?
अनि त हाम्रो मायालाई
अकस्मात् मेटायौं की ?
प्रिया!..
म त स्थिर समुद्र झैँ थिए
तिमी हावाको त्यो वेग भयौ,
यो जिन्दगीमा रोदनको छाल ल्याई गयौ
जिउदो शरिर छ, तर खाल लगि गयौ,
सजाएका सब सपना उडाई गयौ
यो सहयात्रामा अल्पविराम लगाई गयौ।
प्रिया!..
म त अझ भमरा झैँ छु
तिमी चुडिएको त्यो फुल भयौ,
तिम्रो आभास पाउन
त्यो मिठास पाउन,
सायद! खोजिरहनेछु
मेरा बन्द आखाँभित्रको,
त्यो दृश्यमा सम्झिरहनेछु
मन-मस्तिष्कमा राखिरहनेछु।।
प्रिया
Liked by:
